Recensie

Recensie

Onderwerp (thema)
De gevolgen van een ongeluk. Want door dat ongeluk is Teye heel erg veranderd en is hij zich gaan verschuilen achter de videocamera waardoor het uit ging tussen hem en Emma.

Soort boek (genre)
Het verhaal is een psychologische roman, omdat Emma en Teye verliefd op elkaar zijn. Wanneer Teye’s broer een ongeluk krijgt en Teye zich alleen nog maar achter een videocamera verstopt, haalt hij Emma over om half bloot in een film van Teye te gaan spelen. Dit veroorzaakt allemaal problemen.

Personages

Hoofdpersonen:
Teye is de hoofdpersoon omdat het verhaal om hem draait en je ziet het verhaal door zijn ogen. Je leert Teye kennen doordat je het verhaal door zijn ogen beleeft, en door wat andere over hem denken en zeggen, en door wat hij doet, zegt en denkt. Teye maakt een ontwikkeling door. In het begin van het verhaal is hij erg spontaan en zeker van zichzelf. Zo komt hij tenminste over. Na het overlijden van zijn broer lijkt het dat dit alles hem niet meer uitmaakt en hij keert in zichzelf. Hij verschuilt zich achter de camera van zijn broer, die overleden is. Teye wil alles filmen, zodat hij niks kan vergeten wat hij allemaal heeft gedaan.

Emma is de hoofdpersoon omdat het verhaal ook om haar draait en je ziet het verhaal ook door haar ogen. Je leert Emma kennen doordat je het verhaal door haar ogen beleeft, en door wat andere over haar denken en zeggen, en door wat ze zegt, doet en denkt. Emma is een vlotte meid, die helemaal verliefd is op Teye. Maar zij merkt ook dat Teye veranderd is en ze begint met tegenzin naar hem toe te gaan, tot ze helemaal niet meer komt. Ze mist de oude Teye en krijgt uit een soort wraak verkering met Lex. Ze is boos op Teye maar durft niemand te vertellen van de videoband. Ze schaamt zich er enorm voor. En daarom draait ze ook helemaal door als het bandje in de klas wordt gedraaid.
Emma is wel lief, omdat ze Teye steunt na de dood van zijn broer. Ook al geeft hij haar geen aandacht blijft ze toch bij hem. Maar het wel gemeen van haar dat ze Teye’s dode kat voor zijn deur zet.

Bijpersonen:
Lex is het nieuwe vriendje van Emma. Je leert Lex kennen door wat ander over hem zeggen en denken, en door wat hij doet, en zegt. Over hem staat niet veel in het boek geschreven, alleen dan dat hij samen met Emma de poes van Teye uit het ijs heeft gehaald.

De broer van Teye (ook al is hij dood)
Hij heet Jikke en hij was bijna nooit thuis. Je leert Jikke kennen door wat andere over hem zeggen en denken. Hij was vrachtwagenchauffeur en was altijd weg voor zijn werk. Tijdens het reizen nam hij alles op met de videocamera. Toen hij dood was door een ongeluk op de weg, Stal Teye zijn camera.

De Ouders van Teye komen maar in 1 of 2 hoofdstukken voor. Je leert ze kennen Ze komen door wat andere over hen zeggen en denken, en door wat ze doen en zeggen. voor in het verhaal bij het ongeluk. Ze gaan naar het ziekenhuis zonder Teye, want Teye mag niet mee naar zijn broer Jikke die in het ziekenhuis ligt.

Mevrouw van Vossen is de waarzegster. Je leert haar kennen door wat andere over haar zeggen en denken, en door wat zij doet en zegt. Teye gaat naar haar toe en krijgt van alles te horen over Wammes (zijn zoekgeraakte kat) en Over Emma en Lex. Haar voorspellingen komen allemaal uit.

Meneer Soetekouw is de leraar van Teye, Emma en Lex. Je leert hem kennen door wat hij doet en zegt, en door wat andere over hem zeggen. Hij komt alleen in het boek voor in de klas, en met het uitstapje.

Zelf geschreven recensie (= boekbeoordeling)

Schrijver Hagen, Hans
Titel Rec.Play
Jaar van uitgave 1999
Bron De Gelderlander
Publicatiedatum 09-12-2005
Recensent Blom, Sanne
Recesietitel Rec.Play

Als je aan het boek gaat beginnen wordt door de achterkant heel goed duidelijk waar het verhaal over zal gaan. Het plaatje op de kaft van het boek geeft dat nog eens extra goed weer. Het verhaal begint heel onduidelijk, omdat er 1 persoon wordt genoemd + een ‘ik’ persoon. Je komt pas later in het verhaal erachter over wie het 1e fragment ging. Het boek houdt zich geen seconde aan het gebruikelijke tijdsverloop, dat is af en toe verwarrend, maar het houd de spanning er we in. Toch zitten er ook minpunten aan het boek. Sommige dingen worden niet goed duidelijk weergegeven. Een voorbeeld daarvan is: Emma heeft nadat ze het met Teye heeft uitgemaakt al heel snel een andere vriend. In het verhaal wordt niet gesproken over hoe zij met hem in aanraking is gekomen enz. Ook wordt er niet gezegd wat ze voor haar nieuwe vriend voelt, en hoe ze nu tegenover Teye staat. Het boek is waarschijnlijk bedoeld om te laten inzien hoe erg het is om een van je naasten te verliezen. Hans Hagen probeert de effecten van een verschrikkelijke gebeurtenis eruit te laten komen, maar dat is niet helemaal goed gelukt. Teyes verdriet wordt niet zo duidelijk beschreven, Emma’s gedrag lijkt vooral grillig, en bovendien zijn de pubers bij alles wat ze zeggen zo hinderlijk gevat. Toch is het wel een vlot jeugdboek. De inhoud is licht gehouden en daardoor is het een boek van goede kwaliteit, het is niet zonder spanning en het is origineel van vorm. Maar als geheel schiet het toch te kort, de toon is vaak te sentimenteel of te soft. Wat dat betreft zijn de slotzinnen, als alles toch ineen weer goed komt:
‘Wat is het hier stil, ‘zei mama toen ze na een tijdje binnenkwam. ‘Wat zijn jullie aan het doen?’
Kijken’, fluisterde ik, ‘gewoon kijken, we hebben elkaar zo lang niet gezien.’
Dat is wel erg soft.
De keuze van het omslag bevestigt nog eens hoe dicht dit verhaal bij het leven van de schrijver ligt. De foto op de omslag is van de dochter van Hans Hagen. De foto is zo genomen dat het lijkt alsof zij wordt bekeken door een videocamera. Ondanks de geconstrueerde vorm is Rec.Play een toegankelijk boek. De zinnen zijn niet al te ingewikkeld, de gesprekken in het verhaal zijn zonder haperingen en het verhaal is boeiend. Tussen de lezer en de hoofdpersonen ontstaat een grote afstand, omdat je voortdurend op moet letten over welke tijd het nu weer gaat. Het duurt ook een tijdje voordat duidelijk word wiens beelden in welk hoofdstuk afgespeeld worden. Vooral in het eerste hoofdstuk wordt je snel verwart, doordat je als lezer nog niemand kent. De ergste minpunten aan het boek zijn: Het schimmellogboek van Teye, het is niet erg leuk, want het hoort niet echt goed thuis in het verhaal. En ook het gedeelte over het verkeer’s ongeluk van Teyes broer is niet geweldig. Jikke de broer van Teye krijgt een ongeluk met zijn vrachtwagen. Alles in de wagen is kapot behalve de videocamera. Dat vind ik heel onwerkelijk.
Maar ik vond het verhaal vooral zo goed omdat het zo goed overeenkomt met de werkelijkheid..

Titelverklaring
Rec. staat voor record en het betekent opnemen. Play betekent afspelen. Dit zijn de knopjes op de videocamera van Teye. Als Teye’s broer is overleden dan speelt hij vaak de bandjes af die zijn broer heeft opgenomen. Ook neemt hij veel bandjes op die hij later ook afspeelt.


- op welke punten ben je het eens met de recensent en waarom?
- op welke punten ben je het oneens met de recensent en waarom?
- met welk cijfer zou jij het boek beoordelen en waarom? Geef in ieder geval vier beoordelingswoorden met argumenten.


- Wij zijn het eens met de recensent om de volgende punten :
* Het boek begint heel verwarrend, want het begint met 1 persoon én een ik persoon.
* Het boek houd zich niet aan het tijdsverloop, want het springt over van tijd naar tijd, en dat is soms heel erg verwarrend.
* Ook zijn we het eens met de recensent omdat als Emma een nieuwe vriend heeft, je helemaal niet ziet wanneer je hem ontmoet.

Wij zijn het oneens met de recensent om deze punten :
* De recensent zegt dat de titel en het plaatje heel duidelijk zijn, maar daar zijn wij het mee oneens want wij vinden het plaatje en de titel niet veelzeggend over het verhaal.
* Ook zegt de recensent dat de achterkant heel duidelijk is, maar ook hier zijn wij het niet mee eens want wij vinden de achterkant niet veelzeggend over het verhaal.

Met welk cijfer zou jij het boek beoordelen en waarom?
Wij zouden het boek beoordelen met een 6 omdat, het boek niet echt een verhaallijn heeft. Ook vinden wij het boek matig omdat het boek best onrealistisch is terwijl de schrijver zegt dat het op zijn jeugd gebaseerd is.


www.scholieren.com